zamknięty Historia | BMW E46 M3 GTR

[Zio73k]

Historia BMW M3 E46 GTR

Jedną z najbardziej prestiżowych serii długodystansowych wyścigów jest American Le Mans Series. Wystawianie do niego BMW M3 mijało się z celem. Nawet mocno podrasowane M3 nie było w stanie nawiązać równorzędnej walki z konkurentami budowanymi na bazie wyścigówek w cywilu. Bo tylko taka charakterystyka pasowała do Porsche 911 GT3 i jego wyczynowego odpowiednika.

BMW nie widziało się w roli wiecznego przegranego. Po wnikliwej lekturze regulaminu koncernowy dział sportu doszedł do wniosku, że wystarczy zbudować tylko jedno M3 w ekstremalnej wersji – z maksymalnie odchudzonym nadwoziem i V8 pod maską, by uzyskać podstawę do homologowania jego wyczynowej wersji. Faktycznie, było to niedopatrzenie włodarzy ALMS. W regulaminach sportowych zwykle narzucana jest minimalna produkcja homologacyjnej podstawy w liczbie 25, 200 czy 5000 aut. Inżynierowie BMW Motorsport dysponowali doskonałym punktem wyjścia do stworzenia drapieżnego auta. Już w seryjnym wydaniu M3 E46 było bowiem zwarte, dobrze wyważone i mocne. Wariant GTR miał być jeszcze bardziej drapieżny.

Gdy trwa projektowanie drogowego samochodu, dużo do powiedzenia mają księgowi. Koszty produkcji auta nie mogą być bowiem wyższe od przychodów płynących z jego sprzedaży. Jeżeli do pracy zabiera się dział sportu, sprawy wyglądają inaczej.

Z góry wiadomo, że projekt i tak nie będzie dochodowy, a ewentualne oszczędności mogą negatywnie wpłynąć na osiągi bądź prowadzenie auta. A przygotowywanie się do rywalizacji z innymi markami mija się z celem, gdy projekt zaczyna być z góry skazany na porażkę. Zespół BMW Motorsport poszedł na całość, a przy okazji zrobił użytek z wcześniejszych doświadczeń – pierwsze GTR zbudowano na bazie E36 w 1993 r.

Jak zbudowano BMW M3 E46 GTR?

 

Kabinę E46 ogołocono ze wszystkiego, co zbędne. W M3 GTR zabrakło więc tylnych siedzeń, mat tłumiących hałas, dywaników, metalowych nakładek na pedały, wielofunkcyjnej kierownicy, automatycznej klimatyzacji, podłokietnika, uchwytów na kubki z estetyczną roletą czy schowka w konsoli środkowej.

Miejsce wygodnych foteli zajęły wyczynowe, ale obite skórą kubełki Recaro. By zmniejszyć masę E46, zderzaki, maskę, dach i tylny spojler wykonano z włókna węglowego. Siłę docisku aerodynamicznego zwiększono poprzez radykalną zmianę kształtu przedniego zderzaka, zintegrowanie tylnego z dyfuzorem oraz przytwierdzenie do klapy bagażnika lotki i klasycznego spojlera.

Chłodzenie silnika usprawniono, szatkując maskę dodatkowymi otworami. Warto przy tym podkreślić, że wyścigowa wersja wyglądała niemal identycznie – różnice sprowadzały się do jeszcze większego spojlera tylnego i mocniej rozdętych błotników. Aby usztywnić nadwozie drogowej wersji, a co za tym idzie – poprawić precyzję prowadzenia i sposób działania zawieszenia, dołożono rozpórki między punktami kotwiczenia tylnych amortyzatorów a podłogą bagażnika oraz między przednią grodzią i przednimi kielichami.

Nic wspólnego z seryjnym M3 nie miały składowe zawieszenia, jak również elementy układu przeniesienia napędu, czyli ręczna skrzynia z dwutarczowym sprzęgłem oraz mechanizmem różnicowym z blokadą wiskotyczną. Wisienką na torcie był silnik. Miejsce rzędowej szóstki o pojemności 3,2 litra zajęło 4.0 V8. Doprężona do 13,0:1 jednostka P60B40 była pierwszą, którą BMW Motorsport skonstruowało wyłącznie z myślą o wyczynie. Przypomnijmy, że nawet serce triumfującego w Le Mans prototypu V12 LMR było dalekim krewnym jednostki zbudowanej z myślą dla serii 7.

Tam, gdzie tylko było to możliwe, montowano do silnika elementy z aluminium. Konsekwencja opłaciła się. Mimo ośmiu cylindrów motor ważył o 14 kg mniej od rzędowej szóstki. Silnik P60 był też od niego bardziej zwarty, co korzystnie wpłynęło na wyważenie samochodu. Jednostkę kontrolował trójprocesorowy sterownik, a sucha miska olejowa zagwarantowała optymalne smarowanie – nawet przy największych przeciążeniach bocznych.

Z czterech litrów pojemności wyciśnięto ok. 350 KM przy 7000 obr./min. Nie był to kres możliwości motoru V8. W wyścigowym M3 generował ponad 100 KM więcej. Za spadek parametrów winę ponosił m.in. układ wydechowy, który zredukował hałas i emisję szkodliwych substancji do atmosfery. Po wyjęciu z dolotu regulaminowych zwężek moc wzrastała do 500 KM.

 

Dane techniczne:

Oznaczenie modelowe: P60B40

Typ silnika: 4.0 V8 32V

Pojemność skokowa: 3997 ccm

Maks. moc: 350 KM przy 7000 obr./min

Maks. moment obrotowy: 365 Nm przy 5000 obr./min

Skrzynia biegów: 6-stopniowa, ręczna

Napęd na oś: tylną

Długość: 4617

Szerokość: 1784

Wysokość: 1345

Rozstaw osi: 2731 mm

Koła: 225/40 R19/255/35 R19

Masa własna: 1350 kg

 

 

Spoiler

źródło: https://trends.com.pl/bmw-m3-e46-gtr-drogowa-bestia/

 

[Heroine]

piękne auto piękne brzmienie, a cena za m3 w kabriolecie powala z nóg 

[Zio73k]

TEMAT ZOSTAŁ ZAMKNIĘTY